Aan Boord van de Morgenster

Weinig dialogen, zelden een moment van actie, hoofdstukken van slechts enkele pagina's lang... Zelfs de erfgenamen waren verbaasd dat er een tekenaar van plan was om de roman Aan Boord van de Morgenster van Pierre Mac Orlan te verstrippen. Maar het werkt. Van de eerste tot de laatste pagina!

Een oude ex-piraat vertelt in opeenvolgende hoofdstukjes zijn levensverhaal. Het begint op een kerkhof, waar hij een vriendinnetje wurgt omdat het kind weigert haar muisje aan de snotaap te laten zien. Eenmaal hij zijn nieuwsgierigheid heeft bevredigd, begint hij te begrijpen dat hij een misdaad heeft begaan... en bovendien krijgt hij geen soep meer van het meisje! Veertien jaar later scheept hij in bij een zeerover in dienst van de Britse kroon. Hij wordt scheepsjongen en moet het harde bestaan het hoofd zien te bieden: kijken, leren en incasseren. Dat doet hij in overvloed, want gierende tempeesten, een vracht vrouwen waarvan er eentje met haar engelenstem de matrozen in vervoering brengt (en prompt door de kapitein wordt achtergelaten op een eilandje), een overijverige inquisiteur en andere aardigheden maken zijn leven niet altijd een pretje, maar wel een knap verhaal over kameraadschap. De avonturen zwijmelen van de ene schat naar het andere magische verschijnsel, tussen bitter realisme en luchtige komedie, net zoals het hele album is opgevat.

De teksten en dialogen zijn een ware lust met veel intrinsieke humor. Door een overdaad aan personages valt het je niet mee om je in te leven met deze of gene, maar 't gaat zodanig lekker vooruit dat je er op 't eind een prettige leeservaring hebt opzitten. Riff Reb's, de tekenaar van Sergeï Wladi, wiens laatste vertaalde wapenfeit een kort verhaal voor het album SkyDoll Spaceship Collection is, ging te rade bij Patrice Pellerin zoals er wel meer tekenaars doen wanneer ze een zeevaartstrip maken. Ook Hermann en Christophe Blain passeerden al bij de auteur van De Havik. Hoe dan ook voer Riff Reb's zijn eigen koers en die spreekt ons erg aan. De semi-realistische stijl wint aan aantrekkelijkheid door getalenteerde inkt- en inkleurtechnieken. Het geheel oogt somber en duister en staat in contrast met de luchtigheid van de vertelling. Niet luchtig in de zin van vrolijk, maar veeleer door het leesgemak en de weinige struikelblokken die je ondervindt om zomaar in alles mee te gaan.

Sterk one-shot dus. Als toemaatje krijg je enkele pagina's met flamboyante schetsen en voorstudies. Wil je er nog een vergelijkend warenonderzoek bij? Als je graag Long John Silver leest, dan kunnen we Aan Boord van de Morgenster zonder de minste twijfel aanraden. Pak het zeker eens vast in de winkel en voel tenminste aan de harde kaft, die letterlijk als fluweel aanvoelt. Voor je het weet, heb je al een paar hoofdstukken doorbladerd en ben je verkocht.

DAVID STEENHUYSE

https://www.stripspeciaalzaak.be/besprekingen/leesgemak

Als de golven op de cover doodshoofden uitbeelden, weet je al welke sfeer je moet verwachten. Geen clichématige piratenstrip waarin toch nog sympathieke kerels spannende avonturen beleven. In dit album ligt de nadruk veel meer op het echte leven van piraten. Eenzaamheid, moordlust, de aparte solidariteit aan boord en zelfs verliefdheid zijn allemaal aanwezig. Sympathie opbrengen voor de personages is vrijwel onmogelijk, de ene piraat is nog wreder dan de andere. Zelfs het moment dat zachtaardigheid naar boven komt, eindigt in een bloedbad. Maar Reb’s slaagt erin om verhalen te vertellen waar kracht in zit, enerzijds door de historische correctheid en anderzijds door de andere kijk op zeerovers. De beschrijvende zinnen zijn kort en bondig en maken dat het verhaal zonder haperen gelezen wordt. Het monochrome verhaal heeft geen echte plot maar bestaat uit korte verhalen, herinneringen van een verbitterde oude piraat die op zijn leven terugkijkt. De kleur wisselt van verhaal tot verhaal en soms ook binnen hetzelfde hoofdstuk om een bepaald effect weer te geven. (SC)

https://stripgids.org/2012/05/08/9789058856760/

Strips over zeelieden en piraten in het bijzonder spreken bijna altijd tot de verbeelding. Aan boord van de Morgenster van Riff Reb's is hiervan weer een toonbeeld. Het blijkt een vrije bewerking te zijn van de piratenroman À bord de L'étoile Matutine (1920) van de Franse schrijver Pierre Mac Orlan. In een aantal korte episoden blikt een oude man, die scheepsjongen is geweest, terug op de rauwe en smerige maar ook invoelende belevenissen van een groep zeeschuimers aan boord van de Morgenster van kapitein George Merry. 'Een heldendicht over een exotische boevenwereld, waarin tussen het gekletter van sabels een woeste en rauwe poëzie weerklinkt', is het citaat dat achterop het boek wordt aangehaald. Het is een zin van Francis Lacassin die een voorwoord schreef bij de roman van Mac Orlan. Riff Reb's voegt daar in zijn stripbewerking nog een dosis sardonische humor aan toe. Zijn Aan boord van de Morgenster zou ook gelezen kunnen worden als een fijnzinnige parodie op het romantisch beeld van het piratenleven. De strip heeft wel iets weg van de Pirates of the Caribbean-films en van de strip Rosco de Roode van Jean-Louis Marco, maar dan minder uitzinnig en hilarisch. Van Riff Reb's, wiens echte naam Dominique Duprez (1960) luidt, is in Nederland maar weinig bekend. Hij publiceerde bij uitgeverij Blitz een paar inmiddels vergeten albums. In Frankrijk geldt hij als een van de tekenaars die vanaf medio jaren 1980 behoorde tot een nieuwe lichting stripmakers met een dynamische stijl van tekenen. Dat komt in ieder geval duidelijk naar voren in deze piratenstrip. Riff Reb's hanteert een barokke stijl met veel filmische effecten, karakterkoppen, fraaie schepen in golvende zeeën en pakkend decorwerk. Elke episode is bovendien in een eigen, donkere kleurentint afgedrukt, wat de spanning van een piratenstrip extra uitvergroot. Uitgeverij Silvester heeft er ook een mooie boekuitgave van gemaakt, met een soort nepleren omslag en een schetsboekje achterin. Enig minpuntje is het ontbreken van wat biografische informatie, bij voorbeeld over de keuze van Duprez voor die vreemde punkachtige artiestennaam Riff Reb's.

RS

https://www.stripschrift.nl/recensies/item/2768

Zeeschuimers met veel taalgevoel.

Soms pak je een strip vast, blader je hem even snel door en je denkt: dit wordt het. Of het dan ook echt de moeite waard is, kan je dan alleen maar ontdekken door het album te lezen. Dat heb ik dan ook gedaan met “Aan boord van de Morgenster”. Het boek intrigeert al door zijn akarakteristieke cover: een grote golvende zee met op de achtergrond een wegglijdend schip. Het deed me een beetje denken aan de Japanse prent “De grote golf van Kanagawa”, maar als je iets beter kijkt, blijkt die zee uit doodskoppen te bestaan. Een fijn detail dat veel goeds belooft. Na een snelle blik binnenin, moest ik denken aan “Tales of the Black Freighter”, de sub-plot uit Watchmen en aan de oude horror-verhalen van EC comics. De verwachtingen waren dus hooggespannen.

Op de kaft staat al dat dit boek een 'Vrije bewerking van de roman van Pierre Mac Orlan' is. Na een check op Wiki, blijkt dat de eerste versie van het boek reeds in 1920 uitkwam. De auteur heeft nog meegestreden in de eerste wereldoorlog waarin het in 1916 gewond geraakte waarna hij oorlogsverslaggever werd. Hij heeft dus waarschijnlijk ergere gruwel meegemaakt, dan dat hij beschrijft in zijn piratenboek. In de strip valt het immers allemaal nogal mee. Er wordt natuurlijk gemoord, gewurgd, gestoken en gelyncht, maar dat kan je natuurlijk verwachten in een piratenstrip, maar de lezer van de 21ste eeuw is toch meer gewend. De spanning zit er ook niet echt in, want Mac Orlan heeft gekozen voor een anekdotische vertelling waarbij een van de opvarenden zijn levensverhaal vertelt. De verschillende hoofdstukjes staan dus op zichzelf en zijn van wisselende kwaliteit, meestal niet echt origineel (nu toch niet meer) en soms ook gewoon voorspelbaar.

Ik vermoed dat onze Franstalige zuiderburen vooral vallen voor het poëtische en soms wollige taalgebruik en ik moet zeggen dat de vertaler ook zijn best heeft gedaan. Toch wel een beetje raar als de piraten herinneringen aan meisjes ophalen en een oude zeeschuimer plots declameert: “We hebben er allemaal meer gekend dan goed is voor een man, maar het enige dat er van overblijft is een naam, tussen de vervagende sporen van onze jeugd...”

Toch blijkt in enkele verhalen de sfeer goed te zitten zoals in hoofstuk X waarin een geraamte zijn eigendom komt terugvorderen. Het is een gerimpelde piraat die dit spookverhaal vertelt. De verteller vertelt dus het verhaal van een andere verteller. Dat kan tellen en is niet zo goed voor het ritme van het verhaal.

Niet kopen dan? Dat durf ik niet zeggen want in dat geval mist u een pareltje van tekenkunst. Ik moet eerlijk toegeven dat ik nooit eerder werk van Riff Reb's heb gezien, maar nu zal ik zeker op zoek gaan naar zijn ander werk. Wat hij hier doet is werkelijk verbluffend. Heerlijke, wat cartooneske karakterkoppen, sfeervolle plaatjes met heel veel detail in de realistische achtergronden en heel veel gevoel voor beeldtaal, het zit er allemaal in.

Het enige wat ik niet begrijp, is dat hij alles in monochrome kleuren afbeeldde. Zo heb je gele, rode, groene, bruine platen in het boek, maar als je toch de prijs betaalt voor een full color druk, waarom dan ook niet alles inkleuren? Het geeft het geheel wel die ouderwetste look die mooi is voor een piratenstrip, maar ik denk dat het met een 'gewone' inkleuring nog beter had kunnen zijn.

Misschien zat Riff Reb's wat gevangen door de originele roman die hij heeft verstript, hij is in elk geval een auteur die we zeker in de gaten moeten houden.