Café Noir 01: Colombia

Momenteel hebben heel wat geneugten van Franse bodem de stripwereld ontdekt. Eén van de toch niet te versmaden godendranken krijgt met Cognac zijn strepen in de instructieve culinaire branche, dit alles met een avontuur. Oorlogsfotografe Anna-Fanély Simon, die we voor het gemak vanaf nu aanspreken als Anna, krijgt een opdracht om een reportage te maken over de drank Cognac, ontstaan in het Franse Charente, met liefde gebrouwen maar gedronken over heel de wereld, Waarom dat Anna deze taak krijgt toebedeeld is tweeërlei: haar hele jeugd heeft ze beleefd in Bouteville in de Charente en het leek de eigenaars van het blad een opportune oplossing om haar van haar burn-out af te helpen. Maar terwijl ze interviews afneemt met mensen uit de streken komt ze oude jeugdvrienden tegen die haar op de hoogte brengen van een gezinsdrama. Haar beste vriendin werd vermoord door haar echtgenote die daarna zelfmoord pleegde. Toch bestaat er onder de bewoners twijfels over deze moord/zelfmoord. Deze twijfel krijgt ook grond bij Anna die achter deze zaak aangaat.

In Cognac heb je twee naast elkaar lopende verhalen. De ene is instructief en geeft je alle info over het ontstaan, verbouwen en brouwen van deze Pousse-café die in de Charente blijkbaar ook als aperitief wordt gedronken, en anderzijds de moord op haar beste vriendin. Het verweven van deze twee verhaallijnen is in dit eerste deel pas op het einde en feit en zorgt dat de moord met tussenpozen op de achtergrond komt te liggen. Het vermoeden rijst dat in het verdere verloop de drank meer en meer op de voorgrond komt en zal gelinkt worden aan de moord en omgekeerd.

In zijn totaliteit is Cognac letterlijk en figuurlijk een zeer te smaken verhaal. Tekeningen die weinig aan de verbeelding over laten, uitgewerkt tot in de kleinste details met liefde voor de streek en een verhaal dat door scenaristen Corbeyran en Chapuzet de lezer door het hele verhaal in spanning kan houden. Drie delen zal deze cyclus bevatten en de start is met dit eerste deel zeker niet gemist.
https://stripinfo.be/recensie.php?recensie=4371

In het eerste deel van Café Noir, “Colombia”, gaat Albane haar neus achterna door in de koffie te gaan werken. Ze mag nieuwe smaken koffie ontwikkelen. Al snel komt ze erachter dat dit minder romantisch is dan het lijkt en moet ze zich staande zien te houden in een harde wereld.

Door Martijn Douma

Wat een neusje
De ambitieuze carrièrevrouw Albane, die als aromatoloog werkt voor een bekend parfummerk, heeft het gevoel dat ze al 5 jaar lang aan het vegeteren is. Ofwel: dat ze telkens hetzelfde werk aan het doen is en niet verder komt. Wanneer ze een voor haar belangrijk project niet mag uitvoeren wegens “te ambitieus” is dat voor haar de druppel. Ze gaat haar neus achterna en belandt in de wereld van de fairtrade koffie. Daar treedt ze in dienst bij Ethic Coffee en krijgt de taak om, geheel naar eigen inzicht, buitengewone koffie van topklasse te ontwikkelen. Gezien haar geweldige reukzin zal ze in dat opzicht haar boontjes goed kunnen doppen. Wat een neusje heeft die vrouw! Voor haar werk reist ze vervolgens naar plantages in Zuid-Amerika, om de beste bonen te kunnen selecteren.

Eigen boontjes doppen
We maken in dit eerste deel van een drieluik kennis met Albane, die wordt neergezet als een ambitieuze vrouw die haar mannetje staat in de harde wereld van de plantages en alle schimmige zaken die daarbij komen kijken. Zo krijgt ze in Colombia te maken met de ongewenste avances van een collega. Verder zijn er ook koffieplanters die elkaar bedreigen en dwarsbomen, waarbij geweld niet wordt geschuwd. Bovendien krijg je als lezer daarbij ook te zien dat intern niet alle neuzen dezelfde kant op staan. Ethic Coffee blijkt er minder ethisch verantwoorde praktijken op na te houden, zonder dat Albane hiervan op de hoogte is.


Trilogie
Dit eerste deel van een trilogie is afkomstig van Luc Brahy (tekeningen) en Corbeyran (Éric Corberan, scenario). Samen hebben ze de 10-delige reeks Imago Mundi gemaakt en, meer recent, enkele drieluiken, waaronder het bij Silvester Strips verschenen Cognac. Vanessa Postec heeft meegeschreven aan Café noir en maakt zodoende haar debuut als scenariste.

Realistisch en sfeervol
De tekeningen zijn van de hand van Luc Brahy. Zijn realistische tekenstijl is vooral gericht op mensen en gezichtsuitdrukkingen. Brahy beheerst dit zodanig dat het prettig wegleest, zijn tekeningen worden geen moment statisch of saai. De inkleuring, door Cyril Saint-Blancat, voegt hier veel sfeer aantoe.

Een spannend en interessant kijkje in de wereld van de koffie. Dit smaakt naar meer! Lees dit album dan ook met een lekkere bak verse bonen-koffie erbij.