Conquests 05: Enorus

Conquests is een opmerkelijke science fictionstripreeks van scenaristen Jean-Luc Istin en Nicolas Jarry die voor elk deel een andere tekenaar vragen. Als je er net als Rutger Bregman van overtuigd bent dat alle mensen deugen kom je hier van een koude kermis thuis, want Istin en Jarry schetsen in tien verhalen tien scenario’s die het tegendeel lijken te bewijzen.

De aarde is onbewoonbaar geworden, en zo is het laatste restje van de mensheid in een armada van ruimteschepen op weg naar tien verschillende exoplaneten waar menselijk leven mogelijk zou moeten zijn. Er is allen één klein probleem – die planeten zijn meestal al bevolkt met intelligent leven, en wat doet de mens dan – hij gaat veroveren, en dat gaat bepaald niet altijd zachtzinnig.

Het knappe van de schrijvers van die tien verhalen is dat er zich telkens weer een ander scenario voordoet, en dat er op zo’n ruimteschip ook altijd wel iemand zit die wel degelijk op een goede en juiste manier wil handelen. Maar het loopt toch wel erg vaak slecht af.

In deel 5 zijn de Canadezen aangekomen bij exoplaneet Enorus, maar daar lijkt alles dood en is er een nieuwe ijstijd ingetreden. Dat betekent dat deze planeet ongeschikt is voor de mens, maar doorreizen naar de dichtstbijzijnde exoplaneet betekent dat ze een groot deel van de vloot zullen moeten achterlaten. Dat kan alleen via list en bedrog. Er is ook een Koreaanse vloot in de buurt, en dat betekent in de praktijk dat de mensen weer onder elkaar oorlog gaan voeren over materiaal en bevoorrading. Het hangt allemaal af van twee mannen, twee oude vrienden die hier tegenover elkaar komen te staan.