De Legendariërs 08: Klauwen en veren

Danaël, Gruizel, Jadina, Shimy en Razz vormen samen de Legendariërs. Na een gevecht met de Zwarte Tovenaar werden alle mensen weer jong, ook zij. Nu proberen ze met hun magische krachten het onheil dat hun wereld trof te herstellen. Maar die queeste blijkt moeilijker dan verwacht. De goden Ochtendgloren en Avondschemer vormen het laatste obstakel waarmee ze geconfronteerd werden. Enkel door de hoorn van Sygma in handen te krijgen kunnen ze de betovering verbreken. Tijdens hun zoektocht belandden ze in handen van de Jaguarians, het volk van Gruizel. Of die hun kostbare en levens sparende relikwie zomaar uit handen gaan geven, is uiterst twijfelachtig… Lees de ontknoping van deze tweede cyclus in dit deel.
Jeugdige lezers die houden van veel actie zijn duidelijk de doelgroep van deze reeks. Niet enkel aan de leeftijd van de protagonisten en tekenstijl is dat te zien. Ook de gevoelens die ze tentoonspreiden, spreken vooral kinderen aan. De emoties van de hoofdpersonen zijn dan ook erg uitgesproken en kunnen draaien als de wind. Veel subtiliteiten zijn er niet te vinden.
Bovendien is het verhaal vrij rechtlijnig opgebouwd - op een enkele blik op het verleden na - waardoor het goed te volgen is. Dit wil echter niet zeggen dat het een ‘simpel’ verhaal is. Er zijn immers heel wat verwijzingen -- al dan niet direct - naar eerdere gebeurtenissen die het leuk maken om vorige albums opnieuw ter hand te nemen.
Het hele epos draait vooral om de verhoudingen tussen goed en kwaad. Daarbij zijn de protagonisten echter niet zonder zonde. De vriendschappen binnen het gezelschap staan centraal, maar er zijn ook veel ruzies, die soms zelfs vrij zwaar zijn. Maar zo snel de conflicten ontstaan, zijn ze vaak ook opgelost.
De aanpak van Sobral slaat bij m’n jeugdige lezers in huis goed aan want in tegenstelling tot veel andere (vaak meer klassieke) lectuur wordt het album gretig gelezen. Waarschijnlijk speelt het feit dat ze een beetje Pokémon-gek zijn daar wel een rol in. Een andere uitstekende keuze is om de verhalen te spreiden over een beperkt aantal van 4 albums. Ik heb zo het gevoel dat dat precies lang genoeg is.
De tekenstijl van Sobral is vrij uniek in het jeugdige striplandschap hier bij ons. Manga is in onze streken immers niet ingeburgerd. Bovendien zijn de bladzijden druk en erg kleurrijk. Die laatste zaken vinden jongeren niet erg, maar zullen bij de iets oudere lezers waarschijnlijk minder in de smaak vallen.

Besluit: een goede afsluiter van deze tweede cyclus in een uniek opgevatte jeugdreeks!
https://stripinfo.be/recensie.php?recensie=4394