De Verborgen Geschiedenis 31: De meesters van het spel

De avonturen van Betsy is de nieuwe reeks van Olivier Marin. We kennen hem al als de scenarist van “de autoreportages van Margot” (zou er daar trouwens nog ooit een nieuw deel van verschijnen?). Net zoals die reeks is dit ook een reeks over auto’s met een knappe jonge vrouw in de hoofdrol. Meer nog de hoofdrol wordt gespeeld door het nichtje van Margot, Betsy. Betsy is blond, maar ze is net zo ondernemend als haar nicht, in tegenstelling tot Margot is ze geen journaliste maar werkt ze in de garage van haar oom. En ze is al even bezeten van auto’s als Margot.

Betsy woont in de Elzas en ze heeft haar nicht uitgenodigd om een reportage te maken over enkele rijke industriëlen die alle oude auto’s in de streek opkopen. Haar oom koopt voor een van hen enkele Bugatti’s op, waaronder de zeldzame Bugatti type 57, versie Atalante. De Atalante is in slechte staat en Betsy wil hem restaureren en zelf houden. Het vreemde is dat de radiatordop van de Atalante geen olifant is maar de kop van de Egyptische god Anubis. De Bugatti was oorspronkelijk van Lord Nelson, hij was betrokken bij de opgraving van het graf van Toetanchamon. Hij stierf achter het stuur van zijn Bugatti nog voor hij er een meter mee had gereden. Toen zijn secretaresse later ook overleed tijdens een accident met de Bugatti kwam al vlug de vloek van Toetanchamon naar boven die op de auto zou rusten. Margot daagt Betsy dan ook uit om het mysterie van de auto te ontrafelen.
De interesse in het wrak is erg groot. Niet alleen de gekende verzamelaar Schlumpf, waarvan je de collectie nu nog in Mulhouse kan bezoeken; wil het wrak kopen, ook de Engelsman Conway, van de Bugatti club wil het wrak in handen krijgen. De weduwe van Nelson wil het wrak ook terugkopen en daarbovenop probeert ’s nachts iemand het wrak te stelen of te vernietigen.

Kortom zoals we al gewend zijn van Olivier Marin weet hij een spannend verhaal te maken rond een auto, waarbij hij Betsy net zoals Margot eerder ook ’s nachts in weinig verhullende negligés op pad stuurt, natuurlijk in functie van het verhaal.
De tekeningen zijn van Jérome Phalippou. Net als Callixte en Vander Zuiden, die de avonturen van Margot tekenen, werkt ook hij in een klare lijn. Al heeft hij wel een dikkere lijnvoering. De inkleuring is ook veel warmer in vergelijking met Margot.
In het Frans is het tweede deel van deze veelbelovende reeks al verschenen, eens zien of Marin en Phalippou kunnen bevestigen!

De tekeningen van Igor Kordey ademen vaak een beklemmende sfeer. Het instorten van de Twin Towers is meesterlijk (maar kort) in beeld gebracht. Wanneer zijn personages hevige emoties voelen komt dat ook duidelijk tot uiting in zijn tekeningen. Angst, agressie, verbazing, het spat van de gezichten. Bij een meer neutrale emotionele toestand zijn de gelaatsuitdrukkingen zo goed als afwezig, alsof de tekenaar er zich probeerde vanaf te maken. Maar net daardoor vergroot de intensiteit van de wél weergegeven emoties.

Nu de ontknoping nadert is dit album er weer 1 dat de fans uit de beginfase zal kunnen overtuigen, na toch een paar kwakkelende albums tussenin.