Een stil geloof in engelen (+stofomslag)

Een stil geloof in engelen vertelt het levensverhaal van de schrijver Joseph Vaughan. Hij is twaalf als er in het dorpje Augusta Falls in de staat Georgia waar hij woont een meisje wordt vermoord. Ze heet Alice en Joseph is een beetje verliefd op haar. Des te gruwelijker als ze verkracht en in stukken gesneden wordt teruggevonden. Het is natuurlijk het gesprek van de dag, al is de aanstormende Tweede Wereldoorlog ook een groot thema. Als er kort daarna weer een meisjeslijk wordt aangetroffen begint het erop te lijken dat er méér aan de hand is dan een lustmoord. De jongens van het dorp besluiten een beschermengelenlegertje te gaan vormen, maar uiteraard zijn ze ook doodsbang. De sheriff maakt trouwens snel een eind aan dit initiatief, te gevaarlijk gewoonweg. In de loop van de oorlog worden er meer meisjes vermoord en het dorp leeft in angst, men kijkt elkaar met wantrouwen na. Josephs vader sterft en zijn moeder begint iets met de buurman, een geëmigreerde Duitser, een van de verdachten omdat hij Duits en dus vijandelijk is. Het verhaal laat zien hoe Josephs leven beïnvloedt wordt door de moorden, wat het met zijn moeder doet, met hem. Hij krijgt een relatie met de schooljuf, amper tien jaar ouder dan hij, maar ook zij wordt vermoord. Als hij dan de streek verlaat en naar New York trekt om een nieuw leven te beginnen, laat de moordenaar hem ook daar niet met rust. Sterker nog, op een gegeven moment wordt Joseph zelf verdachte en belandt hij voor lange tijd in de gevangenis. Daar schrijft hij zijn eerste succesroman, want het hele boek door is ook dat een thema, het schrijverschap. Of hij er uiteindelijk achter komt wie de moorden op zijn geweten heeft, laat ik in het midden en moet de lezer zelf maar lezen.

Een stil geloof in engelen is een geweldig boek, zwartgallig, een boek over hoe je je leven lang gebukt kunt gaan onder traumatische gebeurtenissen. Het is ook een whodunnit, een boek vol gruwelijke spanning. De makers hebben de Amerikaanse sfeer van het boek perfect weten te treffen, zowel in het scenario als in de tekeningen en kleuren. Kortom, een aanrader van jewelste!

Nog meer dan een roman noir perfect in elkaar gestoken en met constante spanning, markeerde Only Silence toen al een datum in de geschiedenis van de thriller. Met deze duistere roman, zonder enige toegeving, toonde R. J. Ellory de kracht van zijn schrijven en de complexiteit van de emoties die hij in het spel wist te brengen.

En nu dan deze graphic novel die het allemaal tenminste even knap in beeld brengt, getekend door Richard Guérineau en Fabrice Colin. En met de gevat creatieve vertaling van Frits van der Heide.

Richard Guérineau geeft deze bewerking op zijn zachtst gezegd een picturaal tintje. Vanuit een stijl die we van hem kennen en die hij in de loop van de jaren heeft ontwikkeld, weet de kunstenaar deze thriller vakkundig realistisch neer te planten. Het landelijke Amerika van de jaren ’40 en het prachtige landschap dat hij indrukwekkende gedetailleerd stoffeert, de grote metropool. Net zoals de galerij van personages die hij zo zorgzaam animeert met het juiste gebaar, de juiste gelaatsuitdrukking, zonder ooit te overdrijven, de juiste, gevatte beweging, op de juiste plaats in de prent Je merkt dit niet meteen. Je kijkt toch “maar” naar een strip. Maar dan begin je je af te vragen waarom iedere plaat zo’n rust uitstraalt. Wat niet wil zeggen dat dat ook het geval is met het verloop van het verhaal, natuurlijk. Op dezelfde manier ontdek je pas na een tijdje de inkleuring. Op het eerste zicht heerst door het ganse album “slechts” een soort gedempt sepia met amper nu en dan de aanzet van wat groen, hoogstens drie pagina’s nachtelijk blauw, een bladzijde voorzichtig geluksgeel of schrijnend rood voor oorlog, de schokkende beelden van de lichaamsdelen na de moord, de uiteindelijke ontknoping die eindigt met twee schoten op de voorlaatste dubbele bladzijde…

Alles zo meesterlijk beheerst, iedere plaat is “af”, geen vouwtje uit de plaats, geen stofje of blaadje verkeerd. De plaat met de prachtige grote Banyanboom waarin de bende jongens zijn samengekomen, is gewoon een kunstwerk.

Een sensationele bewerking, gemaakt door meesters in het vak en meer dan een eerbetoon is aan de originele roman. Een must read voor thrillerliefhebbers en graphic novel lezers die een goede strip weten te smaken.

Victor De Raeymaeker

https://www.humanistischverbond.be/kritisch-lezen/1024/een-stil-geloof-in-engelen/

Waarom zoeken naar een origineel plot als er zoveel prachtige boeken bestaan, veelal onbekend bij het striplezerspubliek. De mode van de boekverstrippingen brengt heel wat pareltjes voor, zoals ook deze thriller over een seriemoordenaar. Af en toe wel veel plaatjes tekst van het vertellende hoofdpersonage, maar de auteurs weten er de vaart in te houden. Je kan het einde wel vermoeden, maar de rit ernaartoe is spannend en aangrijpend. Prachtige, sfeervolle inkleuring ook, die perfect bij de tijdsgeest van eind jaren ’30 past.

https://www.cuttingedge.be/boeken-strips/strips/18875/ces-stripfax-feb23/

Joseph Vaughan groeit in de jaren ’30 van de vorige eeuw op in Augusta Falls, een vreedzaam dorpje in de staat Georgia. En dan slaat het noodlot toe. Verspreid over een aantal jaren vinden tien meisjes de dood. Wie zit er achter de moorden?

Door Bastiaan van Esch

In mijn vrije tijd lees ik veel boeken. Naast graphic novels en stripverhalen verslind ik de ene na de andere roman. En toen viel mijn oog op het beeldverhaal van Een stil geloof in engelen van R.J. Ellory. De novelle had ik nog niet gelezen. Om de verstripping goed te kunnen duiden wilde ik het in de goede volgorde aanpakken. Eerst de roman lezen, gevolgd door de graphic novel en daar vervolgens een recensie over schrijven.

Hoe het begon
De vertelling start met de vondst van het eerste vermoorde meisje. Alice Ruth Van Horne was haar naam. Wie doet er nou zoiets!? Joseph’s herinnering aan het slachtoffer wordt uitvoerig in beeld gebracht en de vondst van een veer na het overlijden van zijn vader doet zijn geloof in engelen aanwakkeren.

De jongen vult zijn dagen met het schrijven van korte verhalen en het praten met zijn juf miss Alex Webber. Van haar krijgt Joseph bijles in schrijfvaardigheid, want hij heeft talent. De juf voorziet een gouden toekomst voor haar leerling als bestsellerauteur en ze begeleidt hem in het begin intensief.


De dader blijft onvindbaar
In de jaren die volgen wordt er elk jaar een meisje omgebracht. Het ene nog gruwelijker dan het andere. Het dorp weet er geen raad mee. En dan vindt Joseph op klaarlichte dag een verminkt meisje. Op afschuwelijke wijze omgebracht. Hij voelt zich verantwoordelijk en het begint meer en meer aan hem te vreten.

In het dorp wordt er volop gespeculeerd over wie de dader zou kunnen zijn. Een Amerikaan zou zou iets toch nooit doen? Het moet een ‘neger’ zijn, of anders een buitenlander. De inwoners wijzen vervolgens al snel naar de Duitse immigrant Günter Kruger. De sheriff probeert de mensen het hoofd koel te laten houden, maar een dader wordt niet gevonden.

De tijd verstrijkt
Joseph Vaughan is inmiddels geen kleine jongen meer. Zijn moeder is vanwege alle gebeurtenissen onderhevig aan hersenkoorts en zakt steeds verder weg. Weg van de realiteit, weg van haar zoon. De psychiatrische inrichting wordt al snel haar nieuwe thuis. In het begin bezoekt hij haar regelmatig, maar al gauw ziet hij het nut er niet meer van in.

Ontluikende liefde
In dezelfde periode staat Joseph’s voormalige juf Alex voor zijn deur. De twee hebben altijd al een bijzondere band gehad en de vonk slaat nu ook op liefdesgebied over. De tortelduiven kunnen het uitstekend met elkaar vinden, maar onderhuids blijft er bij Joseph veel knagen. De dader loopt nog altijd vrij rond. Het zorgt voor een voortdurende onrust in zijn hoofd.

New York
Joseph heeft het gevoel dat de moordenaar dichterbij is dan hij denkt, maar hij kan er de vinger niet achter krijgen. Na nóg een traumatische gebeurtenis besluit hij Augusta Falls achter zich te laten. Hij vertrekt naar New York om zich op het schrijven te richten. Het lijkt even goed te gaan, maar het onheil blijft hem achtervolgen en het laat hem niet meer los. Hij moet en zal de moordenaar vinden.Roman versus beeldverhaal
De roman staat vol met krachtige dialogen. Er gebeurt ontzettend veel en alles wordt tot in de kleinste details uitwerkt. Het is alleen daarom al een enorme klus om een goede adaptatie te maken van een roman naar een beeldverhaal. Helemaal als je beseft dat grote brokken uit het verhaal zich voornamelijk afspelen in het hoofd van Joseph Vaughan. Welke gebeurtenissen krijgen de aandacht? Wat blijft onbesproken? Lukt het de scenarist om het verhaal overeind te houden, zonder dat er essentiële zaken ontbreken?

Subtiele aanpassingen
Het scenario is door Fabrice Colin op bepaalde punten op een voortreffelijke wijze aangepast. In de graphic novel zijn de gebeurtenissen in vergelijking met het oorspronkelijke boek niet in dezelfde volgorde geplaatst. Het was nodig om deze keuze te maken, omdat het verhaal anders te veel gaten bevat. Je zit er als lezer nu meteen goed in. Door bepaalde flashbacks uitgebreid uit te werken blijft het verhaal behapbaar en behoud je als lezer het overzicht. Ik blijf van mening dat de roman je vanwege de volledigheid net iets meer in z’n greep houdt, maar na het lezen van de graphic novel ben ik volledig overtuigd van de kracht van dit specifieke beeldverhaal.

Knoop
De dialogen zijn ijzersterk en de illustraties grijpen je bij je strot, want juist de tekeningen van de vermoorde meisjes bezorgen je een knoop in je maag. Daar zijn in tegenstelling tot de roman geen woorden voor nodig. Puik werk van tekenaar Richard Guérineau.

Eindoordeel
Voor mij is het beeldverhaal er niet alleen voor de lezer die wel graag het hele verhaal wil lezen, maar geen tijd en rust vindt om de novelle te lezen. Het beeldverhaal over Joseph Vaughan is een absolute must read voor iedereen. Het zuigt je namelijk helemaal op en het verhaal blijft nog dagen in je hoofd ronddwalen. De tekeningen, de dialogen en het uitstekende plot zorgen voor een ultiem avondje leesplezier. Het is net als de roman een absolute page turner. Kortom: een uitstekend boek.

https://www.striptip.nl/nieuws/foutloze-adaptatie-van-r-j-ellorys-een-stil-geloof-in-engelen/

Een stil geloof in engelen is wat je een literaire thriller zou kunnen noemen, een psychologische thriller misschien ook. Het verhaal werd geschreven door R.J Ellory en door scenarioschrijver Fabrice Colin en tekenaar Richard Guérineau tot een magnifieke, indrukwekkende graphic novel gemaakt, die wat mij betreft nog wel meer impact heeft dan het oorspronkelijke boek.

Het verhaal begint in het plattelandsdorp Audusta Falls in Georgia in 1939 als het elfjarige schoolvriendinnetje Alice van Joseph Vaughan wordt vermoord. Ze is op een gruwelijke manier verkracht en verminkt, en er volgen meer moorden. De Tweede Wereldoorlog is net begonnen, en er wordt met een scheef oog gekeken naar de Duits-Amerikaanse buren van de Vaughans. Joseph woont alleen met zijn moeder, omdat zijn vader al vroeg is overleden.

Joseph is de verteller van het verhaal, en je wordt telkens subtiel op het verkeerde been gezet als hij fanatiek blijft speuren naar de moordenaar, vooral omdat die hem blijft achtervolgen, waar hij ook heen verhuist. Zelfs in New York, waar hij een bestaan als schrijver probeert op te bouwen, wordt zijn leven volledig onderuit gehaald door een nieuwe moord.

Het verhaal wordt op een fenomenale manier omgezet naar de wereld van de strip, niet alleen door de geweldige tekeningen, maar ook door het scenario, dat ervoor zorgt dat het verhaal behoorlijk onder je huid kruipt. Als je dit boek gelezen hebt zal het nog wel een paar dagen door je hoofd blijven spoken, en wellicht lees je het meteen wel een tweede keer om te kijken waar je wat precies gemist hebt aan aanwijzingen en hints. Kortom: een geweldige prestatie.

https://www.moorsmagazine.com/cartoons/strips/een-stil-geloof-in-engelen/

Voor op de graphic novel Een stil geloof in engelen staat een man in een tuinbroek. Achter hem zie je her en der verspreid staande huizen, een houten hek om een weiland, een onverharde weg. Dit moet wel het platteland van Amerika zijn. Op de voorgrond een meisjesschoen en een rood lint. Met dit meisje moet iets ergs gebeurd zijn.

In het grootste deel van het album zijn de tekeningen sepiakleurig. Dat plaatst het verhaal in het verleden, in de tijd van oude foto's. Het maakt het verhaal ook ingetogen. Hier wordt duidelijk niet op grote effecten gespeeld: het verhaal moet het werk doen.

Verderop verandert soms de kleur in blauw, of roodachtig, maar altijd zijn de bladzijden in hetzelfde kleurengamma gehouden. Nergens aandachttrekkerij, alles gedempt, een zekere rust. Die rust hebben we ook wel nodig, want in het hoofd van de hoofdpersoon, Joseph Vaughan, is het helemaal niet rustig. Dat is ook niet zo gek, want er gebeuren heftige dingen.
Blasfemische mildheid

Het verhaal opent met de tekst: "Ik herinner me de dag dat het eerste lijk werd gevonden heel goed. Het was op een vrijdag in de herfst, een dag van een bijna blasfemische mildheid."

De tekening erbij laat een stil landschap zien: palen met telefoondraden, een weggetje waarop niemand te zien, wat vogels in de lucht. Dat zal die 'blasfemische mildheid' zijn, die zo contrasteert met de dood die ineens intrede heeft gedaan op een gewelddadige manier.

De tweede tekening toont een kraai, aankondiger van de dood en dan zien we de hand van de dode. Meer niet en dat blijkt ook niet nodig. Steeds is de verteltoon ingehouden, waardoor het gruwelijke misschien nog wel beter overkomt.
Engelenveer

Het slachtoffer is een meisje van elf jaar, Alice Ruth Van Horne, ze is verkracht en vermoord. Joseph vindt een witte veer en de gedachte dat dat een veer van een engel is, en dat Alice dus een engel is geworden, troost hem. Haar dood laat hem niet los en hij wil weten wie de dader is, zeker als er in de loop van de tijd meer dode lichamen worden gevonden.

Ook de plaatselijke bevolking wil een schuldige aanwijzen. Er woont in het dorp een emigrant, Kruger, en die wordt al gauw als verdachte gezien. Duitsland heeft op dat moment geen goede naam: het is in de tijd van de Tweede Wereldoorlog, al speelt die zich op een ander continent af. Joseph heeft om andere redenen zijn bedenkingen bij Kruger: die gaat met zijn moeder naar bed.
Schrijver

Joseph schrijft verhalen, gestimuleerd door zijn lerares, die hem in laat zenden voor een prijsvraag. Zijn verhaal is goed, maar de jury gelooft niet dat deze jongen het zelf geschreven heeft. Het schrijven lijkt twee functies te hebben. Aan de ene kant creëert Joseph een andere werkelijkheid, waarmee hij ontsnapt aan de dagelijkse realiteit, aan de andere kant is het schrijven ordenen, verwerken, grip krijgen.

We volgen Joseph in de loop van zijn leven, waarin er, dichtbij of iets verder af, dode lichamen gevonden blijven worden. Langzaam lijkt hij dichter bij de oplossing te komen, die hij van zichzelf wel moet vinden. Af en toe verschijnen de meisjes als schimmen aan zijn bed en ze kijken hem vragend aan. De ontknoping van het raadsel ziet hij als zijn opdracht.
Roman

Hij gaat door, met het zoeken en met het schrijven en uiteindelijk zal hij een roman schrijven, die net als de strip Een stil geloof in engelen heet. Het zou het verhaal kunnen zijn dat we op dit moment lezen. Dat verklaart ook de kwaliteit van de vertellersteksten in de strip. Die zit tegen het literaire aan. In een strip zou dat aanstellerig over kunnen komen, maar in dit geval is het volkomen geloofwaardig.

Daarbij is het ook nog eens een goed verhaal, waarbij je als lezer soms ook niet meer weet wat de waarheid is. Is deze Joseph eigenlijk zelf wel te vertrouwen? Als er een lichaam wordt gevonden, is het immers vaak bij hem in de buurt.

Het verhaal is gebaseerd op het gelijknamige boek van R.J. Ellory, een naam die ik niet kende. Hij blijkt een Brits auteur te zijn, die zijn werk in Amerika situeerde. Dat heeft lang zijn succes in de weg gestaan, maar hij hield vol, schreef meer dan twintig romans en kreeg toen toch erkenning.
Scenario en tekeningen

Fabrice Colin maakte van het verhaal een stripscenario, dat uitstekend blijkt te werken. De plattelandsgemeenschap van August Falls wordt levensecht getekend, in al zijn beslotenheid, waarin het benauwende niet ver weg is. Aan de ene kant is het een spannend misdaadverhaal, waarin het tempo laag lijkt, door de rustige verteltoon. Dat schaadt het leesplezier niet, want Een stil geloof in engelen is ook een psychologische roman en in het hoofd van Joseph is er veel in beweging.

De tekeningen van Richard Guérineau zijn stemmig en technisch goed. Alleen lijken veel personen iets gedrongens te hebben, alsof ze net iets te kort zijn. Het is een eigenaardigheid die je tijdens het lezen accepteert en dan let je er niet meer op.

R.J. Ellory heeft nog veel meer geschreven en ik hoop maar dat daarvan nog meer verstript is of gaat worden. Een stil geloof in engelen is in ieder geval een geslaagd album. Het hele verhaal lang zit je in het hoofd van Joseph Vaughan en als het boek uit is, kun je je daar maar met moeite van losmaken.

https://teunisbunt.blogspot.com/2023/02/een-stil-geloof-in-engelen-fabrice.html