De nieuwe avonturen van Kobijn 01: Een beetje betere wereld

Er komt van alles binnen aan strips en vaak meer dan ik lezen kan. De naam van stripmaker Lewis Trondheim kende ik, maar ik wist niet meer waarvan. Toch had ik hier al het een en ander van hem besproken. De links neem ik onderaan op. Maar toen ik onlangs een album van hem binnenkreeg, stond ik er nagenoeg blanco tegenover.

Voor me ligt van hem het eerste deel van De nieuwe avonturen van Kobijn. Trondheim had al eerder De ongelofelijke avonturen van Kobijn gemaakt (tien albums) en de De ongelofelijke avonturen zonder Kobijn (drie albums) gemaakt. En nu is Kobijn dus terug.

Met de titel heb ik wat moeite. Dat is Een beetje een betere wereld. Volgens de frik in mij zou dat eigenlijk Een een beetje betere wereld moeten zijn of Een beetje een betere wereld (maar dat betekent net iets anders). Nu snap ik ook wel dat niemand een album koopt met de titel Een enigszins betere wereld, maar de keuze die nu gemaakt is, vind ik ook niet gelukkig.

Inparkeren
Kobijn is een konijn. Hij leeft met zijn vrienden in een stedelijke omgeving. Bij het begin van het verhaal loopt hij met Richard (een kat) door de stad en Richard bemoeit zich met een man die aan het inparkeren is. Niet alleen krijgt hij een stomp in zijn maag, maar de man takelt ook nog het autootje toe waarvan hij denkt dat het Richard toebehoort, wat niet zo is.

De vrienden voelen zich verantwoordelijk en willen een briefje achterlaten. Daarbij komen ze in contact met Balthasar, die aura's kan lezen en kan zien wanneer iemand liegt. Die nemen ze op sleeptouw. Kobijn zit nog met het einde van zijn relatie met Nadia, die haar best doet zich te handhaven in de plaatselijke journalistiek. Ze zullen elkaar weer tegenkomen op een feestje.

Slentertempo
De personages zijn getekend als geklede dieren, maar voelen aan als mensen en zijn ook net zo complex. Het verhaal heeft een rustige verteltrant, zo'n beetje het tempo van de vrienden die door de stad slenteren. Het stevent niet af op een einddoel en de wendingen lijken door toevalligheden gestuurd te worden.

Maar het verhaal leest bijzonder aangenaam. Ondanks de vreemde setting, is er veel herkenbaar. Je zou kunnen zeggen dat Kobijn vreemd genoeg een zeer menselijke strip is, die de ongemakken tussen mensen laat zien en de kleine stommiteiten die grote gevolgen kunnen hebben. Het karakter waarmee je behept bent kan lastig zijn voor jezelf of je omgeving. Zo kan Richard het maar niet laten om pesterige opmerkingen te maken, waardoor hij de vrienden soms in een netelige positie brengt.

Een beetje een betere wereld is een grappige strip. Heel erg grappig zelfs. Maar het is ook een subtiel verhaal dat laat zien hoe mensen met elkaar omgaan, wat de ergernisjes zijn, of de verdrietigheden, of juist de verwarrende zaken.

Soepel
Trondheim lijkt het verhaal met een zeker gemak te vertellen: hij gaat soepel over van het ene verhaalgegeven naar het volgende en altijd blijft de lijn helder. Ook zijn tekeningen 'lezen' gemakkelijk, waardoor je dicht op het verhaal blijft zitten.

Er zijn al heel wat albums over Kobijn (en zonder Kobijn) verschenen en ik heb er nooit acht op geslagen. Aan de ene kant is dat jammer en het is misschien ook wel stom, maar aan de andere kant betekent het dat ik nog lekker veel te lezen heb over dit wonderlijke personage, dat ik na een enkel album al in mijn hart gesloten heb.

https://teunisbunt.blogspot.com/2025/03/een-beetje-betere-wereld-de-nieuwe.html

In 1992 publiceert Lewis Trondheim Lapinot et les Carottes de Patagonie, een 500 pagina’s dikke pil waarin hij voor het eerst Lapinot (in het Nederlands Kobijn) opvoert. Dit boek verschijnt bij L’Association, een alternatieve uitgeverij die Trondheim in 1990 samen met zes andere jonge stripmakers (Jean-Christophe Menu, David B., Mattt Konture, Patrice Killoffer, Stanislas en Mokeït) oprichtte. Al snel maakt L’Association naam en wordt de uitgever het vlaggenschip van de alternatieve Franse strip, waar de auteur centraal staat die zijn eigen ding kan doen. Trondheim zal met zijn enorme productie echter steeds zowel bij L’Association als via andere uitgeverijen albums blijven maken.

Les carottes de Patagonie was echter puur een vingeroefening in improvisatie. Het album staat dan ook volledig buiten de officiële reeks van Kobijn. In 1993 verscheen met Slaloms een tweede verhaal, opnieuw bij L’Association. Uiteindelijk zal dit deel als een nulnummer verschijnen in de reguliere Kobijn-reeks, die in 1995 van start gaat bij Dargaud met Blacktown. Na 9 delen eindigt in 2004 de reeks van de Ongelofelijke avonturen van Kobijn. Ondertussen maakt Trondheim ook tal van andere verhalen in het universum van Kobijn, soms met andere hoofdfiguren in de focus en soms ook verhalen in de reeks Ongelofelijke avonturen zonder Kobijn. In 2017 laat Trondheim zijn iconische konijn dan terugkeren in de reeks Nieuwe avonturen, waarvan nu een eerste deel vertaald werd naar het Nederlands. Eerder werden de negen delen van de Ongelofelijke avonturen en drie delen van de albums zonder Kobijn vertaald.

De atypische omgang van Lewis Trondheim met het gegeven van een klassieke stripreeks, is natuurlijk wel typerend voor de eigenzinnigheid van Trondheim. Ondanks de chaotische ‘nummering’ van de reeks, is elk album tegelijk erg herkenbaar als een Kobijn-album. Alle personages in de reeks zijn dieren, die niets dierlijks hebben, maar vooral heel uitgesproken menselijke karakters hebben. Dit maakt de Kobijn-strips echte Franse praat-strips. Trondheim is een meester in dialogen en het uitschrijven van menselijke karakters en geladen scènes. Een beetje betere wereld is dan ook helemaal herkenbaar voor de liefhebbers.

Zoals vaker in een Kobijn-verhaal begint alles met een toevallige ontmoeting. Terwijl Kobijn nog bijkomt van zijn breuk met Nadia, ontmoet hij Balthasar, door een geval van zinloos geweld tegenover een toevallige auto. Deze Balthasar heeft de gave om de aura’s van anderen te lezen en daarin de onuitgesproken bedoelingen van die personen te kunnen zien. Door zijn vriendelijkheid trekt Kobijn ook deze Balthasar aan en ontspint zich zo een keten van emoties en conflicten. Trondheim slaagt er weer in om de kleine kanten van de mens uit te vergroten en het absurde ervan te laten zien.

Anno 2025 is Lewis Trondheim niet langer de beeldenstormer die hij zeker in de jaren ’90 was. Toch heeft zijn heel eigen manier van verhalen vertellen nooit veel navolgers gekend waardoor een strip van Trondheim ook nu nog altijd heel herkenbaar blijft. Ondanks het hobbelige vertaalparcours van de Kobijn-albums, volhardt Silvester gelukkig in de boosheid en zetten ze nu ook de Nieuwe avonturen van Kobijn om naar het Nederlands. Ondertussen verschenen er al acht delen van deze nieuwe reeks, en met alle spin-offs en one-shots in het Kobijn-universum heeft de uitgever nog keuze genoeg voor volgende albums. De humor én tekenstijl van Lewis Trondheim blijven eigenzinnig en extreem herkenbaar. Het brede publiek zal met Kobijn nu niet meer te overtuigen zijn, maar toch verdient Kobijn meer erkenning in het Nederlands. Een beetje betere wereld is alleszins een sterke opener van de nieuwe reeks en dus zonder meer een aanrader voor wie met deze reeks nu van start wil gaan.

https://9ekunst.nl/2025/03/09/het-onophoudelijke-terugkeren-van-kobijn-lewis-trondheim-blijft-heerlijke-humor-leveren/

Kobijn gaat eten met z’n vriendengroep. Onderweg ernaartoe roept Richard, zoals gebruikelijk, de problemen over zichzelf af door zijn rare gedrag. Op straat ontmoeten ze Balthasar, die beweert aura’s van mensen te kunnen zien. Hij zoekt een slaapplek, en moet ook gelijk maar mee-eten. Het weerzien met zijn ex Nadia gaat Kobijn ook niet in de koude kleren zitten… Had hij haar maar niet zo lelijk moeten dumpen. Nadia wil carrière maken als journalist en ziet in Balthasar een mooi nieuwsitem.

Het heeft zo’n 13 jaar geduurd, maar Kobijn is terug! Even afgezien van de trilogie De ongelooflijke avonturen zonder Kobijn uit 2021 dan. Er wordt weer vrolijk op los gefilosofeerd over het leven, de dood en de maatschappij. Terwijl er absurde dingen gebeuren. Toch speelt herkenbaarheid in de thema’s een rol, en zijn de situaties komisch. Een soort uitvergroting van hoe mensen met elkaar omgaan. De tekeningen zijn, als vanouds, lekker los en dynamisch. (MD)

https://www.striptip.nl/strip-speeddates/de-strip-speeddates-van-februari-2025/

Van 1993 tot 2010 tekende Lewis Trondheim een twaalftal avonturen van everyman Kobijn bij elkaar. Uitgeverij Silvester deed er 11 jaar over (2010 – 2021) om die te vertalen. De laatste twee nummers van die eerste reeks waren wat flauwtjes en haalden de kwaliteit van voorheen niet meer. Trondheim begon echter, na een pauze van 7 jaar (voor hem) met nieuwe avonturen. De rustpauze heeft hem duidelijk deugd gedaan, want dit eerste deel van De nieuwe avonturen van Kobijn is het beste wat we van Trondheim lazen. Eigenlijk is er amper sprake van een plot. Er is een ensemblecast die gewoon “is”, op hilarische wijze. De personages zijn zo goed geconstrueerd dat zelfs de simpelste interacties een plezier zijn om te lezen. Kobijn gaat over het leven en over kleinmenselijkheden en blaast de absurditeit daarvan op tot droogkomische proporties. Meer van dit!