Normandië, juni '44 02: Utah Beach - Carentan

Als je ooit Call of Duty: WW2 hebt gespeeld, herken je heel wat namen van oorlogsmaps. Dit gezegd hebbende, is dit gewoon een oorlogsstrip over de start van D-Day, vergezeld van een uitgebreid historisch dossier. Het is een tiendelige reeks en nu hebben we kennisgemaakt met de eerste twee delen. En die kennismaking was meer dan aangenaam!

https://www.instagram.com/deboekenman/

Normandië Juni ’44 is de overkoepelende titel van een reeks strips over de beslissende maand in de Tweede Wereldoorlog, toen de geallieerden Europa binnenvielen om de Duitsers de genadeklap toe te brengen. We weten allemaal hoe dat is afgelopen: we werden bevrijd van de nazi-bezetters en de geallieerde troepen werden later in de geschiedenisboeken als helden bijgeplaatst.

Deze strips, die een gedetailleerd en goed gedocumenteerd beeld geven van het binnenvallen in Frankrijk nuanceren dat heldenverhaal nogal. Ik moet zeggen dat ik nogal huiverig was om weer een oorlogsstrip te lezen, maar de eerste twee delen van Normandië Juni ’44 hebben me over de streep getrokken – het verhaal wordt goed verteld, is goed getekend, en er zit achterin elk boek een uitgebreid, boeiend dossier voor wie zich er nog eens meer in wil verdiepen.

Deel 1, Omaha Beach, vertelt het verhaal van Peter, een kunstenaar uit New York, die zich tegenover zijn ouders wil bewijzen en zich daarom als vrijwilliger heeft aangemeld – hij wordt als tekenaar toegevoegd aan The Big Red One, het regiment dat Omaha Beach moet gaan veroveren. Zijn broer Jim is beroepsmilitair en de trots van zijn ouders – hij stond op de cover van Life en hij moet met de Rangers naar Pointe du Hoc, maar voor vertrek ontmoeten de broers elkaar kort. D-Day kan beginnen, maar Peter heeft geen idee waar hij in zal belanden.

Via zijn ogen zien we dan ook hoe vreselijk het feitelijk was – de blunders die gemaakt zijn – de te zware vesten die de soldaten aanhadden, waardoor ze meteen nadat ze van de boten in de zee terecht kwamen al zonken en verdronken – duizenden volstrekt onnodige dode jongens, puur door domme beslissingen, verkeerd materiaal, enzovoorts. Eigenlijk is het tenenkrommend om te lezen, maar als je nu leest en hoort hoe Poetin jonge Russen naar het front stuurt kun je weten dat de geallieerden de jonge Britten, Amerikanen en Canadezen net zo rücksichtslos de dood in jaagden.

Deel 2, Utah Beach, vertelt twee verhalen – het eerste gaat over twee jonge soldaten – een jonge Duitser en een jonge Amerikaan van Duitse afkomst schrijven allebei een brief aan hun moeder. Jürgen gelooft op dat moment nog in het Grote Duitse Rijk, maar dat zal snel veranderen en Lewis wordt gedropt boven Normandië. Op dinsdag 6 juni 1944 zullen de twee jonge mannen door het lot tegenover elkaar komen te staan.

Het tweede verhaal is wat korter, en vertelt het verhaal van Juliette, die als tolk optreedt voor de Amerikanen die onverwacht opduiken, en die ze de weg wijst. Als ze via een omweg weer terug naar haar dorp loopt komt ze om door een explosie vlak naast haar – collateral damage noemen ze dat dan eufemistisch, bijkomende schade.

Doordat beide operaties, die van Omaha Beach en Utah Beach, verteld worden met echte mensen in de hoofdrol komt alle ellende van die hele D-Day veel sterker bij je binnen, terwijl er daarnaast ook op een vrij nuchtere manier de hele operatie verteld wordt. Het gaat om feiten en emotie, en de balans is hier goed gevonden. Indrukwekkend.

https://www.moorsmagazine.com/cartoons/strips/normandie-juni-44-omaha-beach-en-utah-beach/