Scurry 02: Het verdronken bos (+stofomslag)

In Scurry maken we kennis met een post-apocalytische wereld. De mensen lijken echter verdwenen, de wereld is voor de dieren. Een muizenkolonie in een klein stadje leidt honger. Want nu er geen mensen meer zijn wordt er geen voedsel meer verbouwd of opgeslagen in huizen. De muizen moeten nu op een andere manier aan eten zien te komen en ze zenden verkenners uit om te gaan zoeken. Wix is zo’n muis, een jonge, moedige durfal die met zijn vriend Umf de rat er op uit trekt. Maar ze worden gevolgd door een groep katten, al net zo hongerig, maar lang zo slim niet. Het wordt ineens allemaal anders als een van de muizen, Resher, de macht wil overnemen van de oude meester Orim, die ziekelijk is. Zijn dochter Pict zorgt goed voor hem, maar tegen leeftijd is geen kruid gewassen. Door nu de zoektochten te saboteren wil Resher ervoor zorgen dat hij de baas wordt en de muizen naar de stad vertrekken. Maar men wil een laatste kans benutten, een omgevallen vrachtwagen met voedsel waarvan sprake is. Maar Resher verraadt de groep verkenners aan bij de katten, zodat ze vrijwel direct na vertrek opgevreten worden. Behalve Wix, die weet te ontkomen. En Pict, die het verraad op het spoor kwam, wordt meegenomen door een havik die de vogelkooi waarin ze zich verstopt heeft meeneemt. Zo komen ze beiden achter het bos bij de bevers uit, die ook al een strijd voeren. Met raven wel te verstaan. En Wix die door het bos reist en daar vrienden maakt, stuit op roofzuchtige wolven. Kortom, een aantal verhaallijnen zorgen ervoor dat de lezer het verhaal ingetrokken wordt en daar net zo min als de hoofdfiguren uit kan ontsnappen.

Scurry is fantastisch mooi getekend, het scenario is echt goed, het is een topreeks die in drie delen voltooid zal gaan worden. Het laatste deel moet nog wel verschijnen. Het deed me denken aan Watership Down van Richard Adams (de roman verscheen 1972 gevolgd door een succesvolle tekenfilm in 1978), de groep konijnen die op zoek gaat naar een nieuwe woonomgeving. Maar toch is Scurry wel een verhaal op zich geen naäperij. Ik ben heel benieuwd hoe het af gaat lopen en kan niet wachten op dat laatste deel. Dat lijkt me de best mogelijke aanbeveling.

https://www.stripschap.nl/pages/topics/scurry-1-de-gedoemde-kolonie-2-het-verdronken-bos.php?p=25

De nabije toekomst, of het heden, maar dan na een ramp waarbij de mensen verdwenen zijn. De dierenwereld lijkt volledig gespaard. In een verlaten huis is de zoektocht van een kolonie muizen naar voedsel dagelijkse kost. Het vinden ervan is problematisch, zeker met de winter die voor de deur staat. De zoektocht moet verlegd worden, almaar verder van de nog redelijk veilige plek waar de muisjes leven, op de aanwezigheid van een paar domme, oude, lelijke katten na. Er heerst onenigheid in de kolonie. Er zijn er die naar de stad willen trekken, anderen zien eerder heil in de omringende velden en het bos om aan voedsel te raken. Tot de tweede categorie hoort Pict, de dochter van de oude en zieke muizenleider wiens leiderschap meer en meer in twijfel wordt getrokken. Pict neemt het voortouw voor een missie door het bos met de dappere verkenner Wix. En dat gaat gepaard met heel wat gevaren in de vorm van raven, slangen, wolven, haviken en andere dieren die in een muisje wel een hapklaar brokje zien.

Scurry is een rechttoe rechtaan thriller met overleven als voornaamste leidmotief. Mac Smith dompelt zijn filmisch realistische tekeningen onder in een sombere sfeer en heeft eigenlijk niet veel moeite om de spannende momenten aan elkaar te rijgen. Natuur versus natuur doet vanzelf haar werk.

We zijn ver van de dierenverhalen van Disney verwijderd. Hier zijn dieren, ofschoon ze met elkaar praten zoals mensen en zich net zo goed overgeven aan machtsspelletjes, nog gewoon dieren. Emoties accentueert Smith evenwel met expressies zoals mensen die kunnen hebben. Maar daarmee zijn we nog niet op het domein van antropomorfe dierenverhalen zoals Blacksad. Het midden tussen Disney en Blacksad vinden we terug bij strips als De Beestenburcht. Tot die familie zouden we Scurry ook willen onderbrengen. Bovenal is Scurry gewoon een keigoed, eenvoudig en rechtlijnig opgebouwd verhaal zonder complexe afleidingen.

De ontknoping van de trilogie is voor binnenkort. Ons almaar verder falende kortetermijngeheugen is Silvester dankbaar zodat we meteen kunnen aansluiten door deel 3 zo kort na het lezen van deel 1 en 2 te kunnen ondergaan. De verzorgde uitgaven in hardcover met mooie stofwikkel zijn trouwens onberispelijk. Alleen al daaraan geven we graag ons geld uit.

DAVID STEENHUYSE

https://www.stripspeciaalzaak.be/besprekingen/natuur-versus-natuur