Sonora 03: De Gebroken Droom

Men zegt weleens; mooie liedjes duren niet lang. In het geval van Sonora klopt dit ook; na drie albums is de reeks afgerond. Het derde en laatste deel van de trilogie is natuurlijk de belangrijkste, want hier zouden alle puzzelstukjes op de juiste plaats moeten vallen. Het is ook zo dat de ontknoping van een serie ervoor zorgt dat er later al dan niet over gepraat blijft worden à la Loisels ‘Peter Pan’ of ‘De Meesters van de Gerst’. Of iets recenter: Game of Thrones, waar het iets minder afliep voor de serie die vooraf miljoenen lovende commentaren kreeg. Vooraf was het dus gissen of Bonnot in zijn opzet slaagt of niet. In de vorige twee delen maakte Maximilien Bonnot slachtoffers in de zoektocht naar de moordenaar van zijn broer, en in het slotverhaal nadert de apotheose van zijn queeste naar wraak.

Het verhaal start met een groep pacifistisch ingestelde mensen een trip maken naar Icarië, het paradijs voor Icariërs (een Frans-gebaseerde utopische socialistische beweging, gestart door Étienne Cabet). Algauw lopen ze in een hinderlaag door de Mescalero’s. Op het eerste zicht lijkt dat normaal, want in veel westerns vallen indianen aan, maar in dit geval zit er toch een serieus geurtje aan. Icariërs hebben doorgaans een goede verstandhouding met de indianen, maar een geldstuk verraadt de werkelijke afkomst van de daders. Bonnot heeft dus eerst een andere klus te klaren alvorens zich opnieuw te focussen op zijn wraakactie.
op weg naar het paradijs
Fantastische apotheose

Het slotluik van ‘Sonora’ speelt zich vooral buiten af en dat lijkt tekenaar Benoît Dellac ook beter te liggen dan pakweg het interieur van een saloon. Dellac laat dit zien door heerlijke, verzorgde landschappen te tekenen die ons even doen stilstaan bij de schoonheid van de westernstrip. Dat hij een vakman is, liet hij al zien bij Slangengod en in het recent verschenen ‘Nottingham‘. Ook nu doet hij dus zijn duit in het zakje.

Ook het scenario van Jean-Pierre Pécau is alweer een schot in de roos. De dialogen zijn efficiënt en exact voldoende qua informatie. Niet verwonderlijk, want met zijn andere reeksen ‘Uur U‘, ‘Nevada’ en ‘Wonderball‘ scoorde hij al heel wat punten.
Sweet revenge

Vooral de slotscène maakt het verhaal pas écht af, hoewel het misschien iets te snel ging. De opbouw kwam trager op gang, maar versnelde dan weer te hard op het einde. Pécau leek verzonken te zijn in de eindeloze ‘Sonora’ voordat hij besefte dat hij op die paar pagina’s nog moest afronden. Gelukkig neemt deze tempoversnelling niet weg dat ‘Sonora’ eindigde met een knaller. Dit derde en laatste deel is het hoogtepunt van deze sterke serie die eindigt zoals het moet: sweet revenge, de cirkel is rond.

https://www.instagram.com/deboekenman/

De wraakwestern van deze maand. Gelukkig heeft-ie een originele invalshoek, namelijk die van de belevenissen van Franse immigranten in het wilde westen. Dit derde deel sluit het verhaal af en doet dat goed. Alle eindjes worden aan elkaar geknoopt en hoewel er niets verrassends aan is, bevredigt het einde wel. De tekeningen en inkleuring verdienen extra lof. Dellac speelt met dikke en dunne lijntjes en Scarlett hanteert een weloverwogen bruin – geel – blauw palet. Dat zorgt samen voor heel wat atmosfeer die het verhaal hoger tilt.

https://9ekunst.nl/2021/02/06/12119/

Sonora is een westernstrip in drie delen, en tegelijk een verhaal over wraak, en een verhaal over een bijna vergeten stukje Amerikaanse geschiedenis. We zijn in 1850, als Californië op het punt staat de eenendertigste Verenigde Staat te worden. Dat feit zorgt er voor dat de Franse goudzoekers die nu verjaagd zijn van hun goudmijnen onder leiding van een dictatoriale generaal de Mexicaanse grens overtrekken, naar Sonora, waar ook goud te vinden zou zijn, en waar de generaal van de provincie Sonora een Frans departement wil maken, uiteraard onder zijn bezielende leiding.<br />
<br />
Maximilien Bonnet, die we in de eerste twee delen van deze driedelige stripreeks al volgden in zijn speurtocht naar de laatste moordenaar van zijn broer, had zich om die reden aangesloten bij de generaal, maar in dit derde deel lopen de zaken op verschillende manieren uit de hand.<br />
<br />
Ik ga je hier niet veel meer vertellen over het verhaal, (daarvoor moet je de strip maar aanschaffen) alleen dat de jonge voormalige protegé van Max het helaas toch op een confrontatie met zijn oude leermeester laat aankomen, en dat er heel wat onschuldige burgers sneuvelen in de strijd om de macht. Dat begint al op de eerste bladzijden van dit derde verhaal, als een kleine groep idealisten die op goede voet staat met de Navajo’s bruut wordt vermoord. Het duurt even voor we er achter zijn hoe alles in elkaar zit, maar het verhaal is goed doordacht, en uiteindelijk vallen alle losse eindjes op hun plek.<br />
<br />
https://www.moorsmagazine.com/cartoons/strips/sonora-3-de-gebroken-droom/

Spelen kinderen nog cowboytje? Kan dat nog? Alle mannen van mijn leeftijd hebben het als jongetje gespeeld. Onbekommerd schoten we mensen dood. We genoten daar zeer van.

Westerns blijven voor mij dan ook een aantrekkelijk genre. Voor een deel uit jeugdsentiment, maar misschien ook wel vanwege de rauwheid, de directheid. In westerns gaat het goede vaak de strijd aan met het kwade. Dat is ook zo in de strip Sonora.

Daarvan waren al twee delen verschenen. Ik schreef over deel 1 (Wraak), een veelbelovend begin van het drieluik en over deel 2 (Lola Montez), dat ik meer als een tussendeel zag. In deel 3, De gebroken droom, moet het verhaal tot een ontknoping komen.
Wraak

Hoe was het ook alweer? De militair Max Bonnot heeft gezien hoe zijn broer is gedood en hij wil wraak. Hij reist daarvoor naar Amerika. Daar verplaatst het Franse leger zich naar Mexico en daarop duidt dan ook de titel Sonora, dat is de plaats waar het leger neerstrijkt.

Deel 2 zag ik als een soort tussendeel, omdat het nogal over politiek ging: Californië wordt toegevoegd aan de Amerikaanse ferderatie, waardoor de Fransen geen grote rol meer kunnen spelen. Maar dat stukje heb je wel nodig om deel 3 te kunnen begrijpen. Hier steekt het Franse nationalisme sterk de kop op.

Max komt terecht in dit roerige hoofdstukje geschiedenis. Hij komt te weten wie degene is op wie zijn wraakgevoelens zich richten en hij moet zich afvragen of hij nog behoefte heeft aan die wraak. Ook moet hij kijken of hij meegaat in het nationalisme van de Franse militairen en of hij mee wil strijden om een gebied tot Frans grondgebied te maken.
Overval

Er is een overval op onschuldige burgers en een groep Indianen krijgt daarvan de schuld. Max gaat met Louise, een zus van een van de omgekomenen, op onderzoek uit en heeft zijn twijfels bij het gemak waarmee een schuldige wordt aangewezen.

In de reeks Sonora is er een verhaallijn die door alle delen loopt. Daarnaast heeft ook elk afzonderlijk deel zijn plot. Dat is prettig voor zowel de complete serie als voor de afzonderlijke delen. Natuurlijk mis je wat als je die 'los' leest, maar ze bieden genoeg zonder de context van de reeks.

Alle drie de delen hebben een sterke covertekening. Bij dit derde deel is dat weer een tekening van Nicolas Siner. We zien twee mannen tegenover elkaar staan en je krijgt de indruk dat die een duel gaan uitvechten. Je verwacht dat het Max en de moordenaar van zijn broer zullen zijn. De gieren kijken toe: die zullen zich straks tegoed doen aan het lichaam van de verliezer. Maar Jean-Pierre Pécau is een puike scenarist en hij heeft nog een paar verrassingen voor de lezers in petto.
Louise

Naast Max plaatst hij Louise, een vredelievende vrouw, maar ook iemand die goed weet wat ze wil. Ze is het toonbeeld van rechtvaardigheid in een wereld waarin het recht vaak ver te zoeken is, zonder dat ze zoet wordt. Max heeft dan ook het idee dat hij uiteindelijk zal moeten kiezen. Voortgedreven worden door haatgevoelens of die laten varen en zichzelf vrede gunnen. Maar zal hij dat kunnen? Niet voor niets voert hij al de hele tijd de afgebroken sabel mee, symbool van de dood van zijn broer.

De tekeningen van Benoît Dellac zijn, net als in de vorige delen goed: vaak een wat forse lijn, waardoor de personen duidelijk afgetekend staan tegen de achtergrond. De inkleuring door Scarlett Smulkowski laat bruinen en blauwen domineren, met als contrast het rood van het bloed. De sfeer van de western blijf je de hele tijd wel houden. Max heeft een karakteristieke lok tussen zijn ogen, zodat je hem steeds gemakkelijk herkent.

De gebroken droom is een waardige afsluiting van een goed drieluik. De verhaallijnen zitten goed in elkaar en de tekeningen zijn sfeervol en nemen je mee in het verhaal. Nu de hele serie er is, zie je met terugwerkende kracht waarom de vorige delen goed werken.
https://teunisbunt.blogspot.com/2021/02/de-gebroken-droom-sonora-deel-3-pecau.html

Het is zover: aan alles komt een einde. ‘Sonora’, dé trilogie over wraak, nadert zijn conclusie. Het derde en laatste deel van het drieluik is misschien wel het belangrijkste: een ontknoping maakt of kraakt een reeks en vooraf was het koffiedik kijken of het hoofdpersonage Bonnot zijn wraak zou kunnen voltrekken.

Indien je de vorige delen miste, kan je hier de recensie terugvinden. In het derde en laatste deel blijft Maximilien Bonnot jacht maken op de moordenaar van zijn broer. Om zijn doel te bereiken knalde hij al heel wat vijanden neer. In dit deel houdt hij zich wat meer gedeisd.

Het verhaal start met een groep vredelievende mensen die op reis gaat naar Icarië, een paradijs voor Icariërs (een utopische socialistische beweging uit Frankrijk, gestart door Étienne Cabet). Al snel worden ze aangevallen door Mescalero’s (een Apachevolk), maar daar zit een geurtje aan. Een geldstuk verraadt de werkelijke afkomst van de Mescalero’s en de steun die ze krijgen uit onverwachte hoek. Bonnot moet dus eerst dat probleem aanpakken voor hij zich opnieuw volledig kan toeleggen op zijn wraak, en dat allemaal in de setting van de Sonorawoestijn.

Eindigen in schoonheid
In tegenstelling tot de vorige delen speelt het verhaal zich bijna uitsluitend af in de open lucht en tekenaar Benoît Dellac lijkt zich daar meer op zijn gemak te voelen dan in binnenscènes. Dat blijkt uit een aantal prachtige dubbele pagina’s met landschappen en weelderige nachtscènes. Dat hij uitstekend kan tekenen, weten we al van reeksen als ‘Slangengod’ en ‘Man van het jaar’. in ‘Sonora’ laat hij zijn talent nog meer zien, vooral door zijn prachtige, idyllische woestijn. De plaat waarin hij de pionierskoetsen spreidt over twee pagina’s is daar een mooi voorbeeld van.

Ook het scenario van Jean-Pierre Pécau is weldoordacht. De dialogen zijn direct en efficiënt, ze overstelpen ons niet met details. De conversaties zijn rechtdoorzee, en zorgen er samen met het grafische luik voor dat het derde deel van ‘Sonora’ stevig en aangrijpend is. De scenarist kan heel wat adelbrieven voorleggen wat betreft verhalen schrijven. Denk maar aan ‘Uur U’, ‘Empire’ en ‘Wonderball’.

Een laatste wending op de allerlaatste pagina’s maakt het verhaal helemaal af. Hoewel Pécau een knap en interessant plot aflevert, vinden we de echte ontknoping toch iets te snel gaan. Naarmate het einde van het album nadert, lijkt Pécau te beseffen dat hij op die paar pagina’s nog een einde moet verzinnen. We hadden dus iets meer spanningsopbouw verwacht, maar dat neemt niet weg dat we tevreden zijn over de conclusie. Dit derde en laatste deel is het hoogtepunt van deze prachtige serie die eindigt in schoonheid. Wraak op zijn best.
https://www.cuttingedge.be/boeken-strips/strips/6543/wraakwestern-sonora-nadert-conclusie/